Pąk-story: sierpnia 2012

Sądzę, że Pąkowi ten blog się należy. Po pierwsze dlatego, że jest jeden, jedyny. Po drugie - chciałabym na chwilkę podważyć nasz, mój, ludzki stosunek do Pąka jako elementu świata wokół nas. Świata, w którym "kondycjonujemy" przyrodę, mierząc ją naszymi kategoriami. Pąk jest o tyle, o ile jest przydatny, choćby jako metafora, tworzywo do porównań czy zwiastun czegoś. W naszych oczach nie istnieje sam dla siebie.

Oczywiście, nie wiem, czym jest istota bycia Pąkiem. Nie mogę wiedzieć. Ale mogę wejść w relację, relację, której by nie było, gdyby nie on. W tym sensie oddaję mu jego podmiotowość.

I pokażę go w jego działaniu.

Jesteście ciekawi?

Ja jestem.

niedziela, 26 sierpnia 2012

Podeszczowość

czwartek, 23 sierpnia 2012

Nie tylko kasztany

niedziela, 19 sierpnia 2012

Dziki Ursynów

Dziś zapraszam Was na spacer po dzikim Ursynowie.
Oto Dzikie Chaszcze.

A tu dzikość waży sobie lekce wysiłki ludzkości.

A teraz, jakże by inaczej dzika róża, która jest bardzo dzika, bo w ogóle nie patrzy na porę roku - no, prawie w ogóle. Obecnie prezentuje wiele dojrzałych owoców, rzecz jasna - bardzo dzikich - tudzież sporo zaschniętych już i pomarszczonych. Przy nich jednak widnieją i młodsze, a nawet zupełne niemowlęta. Co więcej, dużo jest jeszcze kwiatów i ciągle zakwitają nowe. Dziko pachnące.