Sądzę, że Pąkowi ten blog się należy. Po pierwsze dlatego, że jest jeden, jedyny. Po drugie - chciałabym na chwilkę podważyć nasz, mój, ludzki stosunek do Pąka jako elementu świata wokół nas. Świata, w którym "kondycjonujemy" przyrodę, mierząc ją naszymi kategoriami. Pąk jest o tyle, o ile jest przydatny, choćby jako metafora, tworzywo do porównań czy zwiastun czegoś. W naszych oczach nie istnieje sam dla siebie.
Oczywiście, nie wiem, czym jest istota bycia Pąkiem. Nie mogę wiedzieć. Ale mogę wejść w relację, relację, której by nie było, gdyby nie on. W tym sensie oddaję mu jego podmiotowość.
I pokażę go w jego działaniu.
Jesteście ciekawi?
Ja jestem.

czwartek, 21 czerwca 2012

Pąk i inne

Pąk, jak wiecie, rozwinął się w liście oraz kwiatostan.
Ten ostatni zaś zaowocował dużą liczbą minikasztanków.
Które rosły.
Z upływem czasu część ich jednak zasychała i obecnie zostały dwa duże i jeden malutki - któremu nie wróżę kariery.
Bardzo blisko naszego Pąka był drugi, bujniejszy. Teraz go nie ma - ktoś go po prostu urwał.
Nasz Pąk trzyma się i dumnie prezentuje swoje dwa dorodne kasztankowe "dzieciaki".
Mam nadzieję, że im się uda.








Autor: o

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)