Sądzę, że Pąkowi ten blog się należy. Po pierwsze dlatego, że jest jeden, jedyny. Po drugie - chciałabym na chwilkę podważyć nasz, mój, ludzki stosunek do Pąka jako elementu świata wokół nas. Świata, w którym "kondycjonujemy" przyrodę, mierząc ją naszymi kategoriami. Pąk jest o tyle, o ile jest przydatny, choćby jako metafora, tworzywo do porównań czy zwiastun czegoś. W naszych oczach nie istnieje sam dla siebie. Oczywiście, nie wiem, czym jest istota bycia Pąkiem. Nie mogę wiedzieć. Ale mogę wejść w relację, relację, której by nie było, gdyby nie on. W tym sensie oddaję mu jego podmiotowość.
I pokażę go w jego działaniu.
Jesteście ciekawi?
Ja jestem.
a biedronki swoje :)
OdpowiedzUsuńpoza tym widzę jedną czarno-czerwoną! evil ladybug! wrr!
Co z tą lady?
Usuńchodzi mi o Harlequin Ladybug - przybyły ze Stanów i pożerają nasze kochane dwuplamiaste biedroneczki (dobrze, ze jedna uchwyciłaś; tutaj ten gatunek przez te bestie jest prawie na wymarciu).
OdpowiedzUsuńHarlequinów jest kilka odmian. tutaj kilka zdjęć.
http://royalsociety.org/Ladybird-ladybird-unravelling-the-story-of-an-alien-invader-Photo-Gallery/
i artykuł o inwazji potworów:
http://www.redorbit.com/news/science/1112470031/alien-ladybug-in-europe-dropping-native-species-population/
No tak, widuję dużo tych wielokropkowych, i czasem też z przewaga koloru czarnego. Nie mam do nich jednak bardzo negatywnego nastawienia - też są częścią natury:)
Usuńa ja się, widzisz, uprzedziłam. nie lubię ich :)
OdpowiedzUsuńTy masz takie same podejście do tematu jak mój R. :)
Pozdrów Go ode mnie ;)
Usuń